بررسی اثر چیلر بر روی لاشه های طیور از نظر آلودگی به باکتری لیستریا مونوسایتوژنز در سطح کشتارگاه های استان آذربایجان غربی

گزارشات زیادی از جدا شدن گونه های مختلف لیستریا مونوسایتوژنز از گوشت تازه طیور، گوشت قرمز، محصولات گوشتی مانند گوشت چرخ کرده و ماهی در بسیاری از کشورها وجود دارد. با توجه به جدا شدن لیستریا مونوسایتوژنز از آب و از یخ های مورد استفاده جهت سرد نگه داشتن محصولات غذایی از یک طرف و افزایش بار آلودگی باکتریایی لاشه های طیور بعد از خروج از سردکن های آبی در کشتارگاه های طیور از طرف دیگر، نقش سردکن های آبی را در احتمال آلودگی لیستریا مونوسایتوژنز لاشه های مرغ در زنجیره کشتار بارز می سازد. در این مطالعه نقش سردکن های آبی در چگونگی وضعیت آلودگی لیستریا مونوسایتوژنز لاشه های مرغ در کشتارگاه صنعتی استان آذربایجان غربی مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب که تعداد 180 لاشه مرغ از کشتارگا ه­های صنعتی سطح استان آذربایجان غربی کشور بلافاصله قبل از ورود به سردکن آبی و بعد از خروج از سردکن آبی به صورت استریل نمونه برداری شدند، برای جداسازی لیستریا از دستورالعمل کانادایی، اصلاح شده fda با استفاده از محیط کشت های اختصاصی استفاده شد. پلیت های کشت داده شده به مدت 24 تا 48 ساعت در دمای 35 درجه سلسیوس نگهداری شدند. پرگنه های مشکوک به لیستریا مونوسایتوژنز با ظاهری زرد مایل به سبز شفاف در lsa و پرگنه های سیاه مشکوک به لیستریا مونوسایتوژنز در pla، مورد آزمایش لام مرطوب با بزرگ نمایی 1000 برابر، به صورت میکروسکوپی از نظر حرکت چرخشی مشخص، رنگ آمیزی گرم، تست حرکت در دو درجه حرارت (25 و 35 درجه سلسیوس)، کاتالاز، همولیز، آزمایش تخمیر قند برای (رامنوز، گزیلوز و مانیتول) آزمایش گردیدند و با آنتی سرم پلی والان  و آنتی سرم تیپ 1 و 4 پلی والان تعیین سروتیپ شدند. از 180 نمونه مرغ مورد آزمایش قبل از ورود به سردکن 3 نمونه مرغ از نظر لیستریا منوسایتوژنز مثبت  بود. درحالی که نتیجه شمارش (بر حسب 1-mpn ) لیستریا مونوسایتوژنز لاشه های مذکور و دوازده لاشه دیگر که قبل از ورود به سردکن آبی از نظر لیستریا مونوسایتوژنز منفی بودند، بعد از خروج از سردکن آبی مثبت شدند، که با انجام آزمونt  دوطرفه، تفاوت معنی داری (05/0 لیستریا مونوسایتوژنز